Τρίτη 13 Μαΐου 2008

γραφω βιωμενη μυθιστοριογραφια - παντρευω το μυθο με την πραγματικοτητα - παιζω με το χρονο

Πώς έγινα συγγραφέας...
Ξεκίνησα γράφοντας ποιήματα. Το πρώτο στα επτά για τον πατέρα μου. Οι συμμαθητές με έλεγαν «ποιήτρια» και οι δάσκαλοι προτιμούσαν από μένα κάποιο έμμετρο κείμενο αντί της καθιερωμένης έκθεσης.
Η ιδέα να γίνω συγγραφέας μάλλον θα πρέπει να συνελήφθη στο δεκάχρονο μυαλό μου τη φοβερή στιγμή που έσωσα κυριολεκτικά από την πυρά την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη, όταν η Ελπίδα, η παιδική μου φίλη στο χωριό του πατέρα, όπου ήμασταν για το Πάσχα, έχοντας κερδίσει το δερματόδετο βιβλίο σε μια σχολική εκδήλωση, το θεώρησε ιδανικό προσάναμμα για το τζάκι και έκανε να σκίσει την πρώτη σελίδα. Μετά τη σωτήρια παρέμβασή μου, βάλθηκα μανιωδώς να εξερευνώ το τρόπαιό μου και ας μην κατανοούσα πολλά που γράφονταν εκεί.
Ωστόσο, αυτό που με έκανε τελικά συγγραφέα ήταν η αποστολή που πολύ αργότερα από έμπνευση ανέλαβα να κηρυχτεί ιστορικό και έργο τέχνης ένα νεότερο μνημείο κατασκευασμένο από αυτοδίδακτο καλλιτέχνη που μάλιστα το αφιέρωσε στη μνήμη της γυναίκας του. Συγκινημένη από το μήνυμα της αληθινής αγάπης μάζεψα στοιχεία της ζωής τους και πλέκοντάς τα με το μύθο έπλασα το πρώτο μυθιστόρημα ( Μες στους καθρέφτες κατοικούν έρωτες», 1995).
Το βιβλίο μπήκε στο φάκελο του Υπουργείου Πολιτισμού σαν βασικό στοιχείο και το Μνημείο αναγνωρίστηκε επίσημα από την Πολιτεία το 1996.
Στο μεταξύ εγώ είχα πάρει φόρα και έγραφα, έγραφα…
Αυτό που δεν ξεχνάω ποτέ είναι πως δεν έγινα συγγραφέας παρακινημένη από φιλοδοξία, αλλά γιατί είναι προορισμός μου σε αυτή τη ζωή να μοιράζομαι με τους άλλους όνειρα, αξίες, συναισθήματα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει!
Στίχοι από το τραγούδι "Κάτι τέτοιες νύχτες":
Για να ακούσετε το μουσικό κομμάτι πατήστε εδώ:




Έχω μια διάθεση απόψε να σε δω,
αχ και τι δε θα ’δινα να ’ρχόσουνα εδώ,
τα δικά σου βήματα ν’ ακούσω στα σκαλιά
κι ύστερα στην πόρτα να γυρίζεις τα κλειδιά.

Άσχημα παιχνίδια που μου παίζει το μυαλό,
με τη φαντασία μου σε φέρνω πάλι εδώ,
να με νανουρίζεις με τραγούδια και φιλιά,
να ’σαι η ζωή μου όπως ήσουνα παλιά.

Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό,
μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ’ αγαπώ,
κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
θέλω να γυρίσεις, να σ’ αγγίξω, να σε δω.

Κρύβεσαι κι απόψε στην ανάσα των κεριών, γίνεσαι ο στίχος πονεμένων τραγουδιών,
σαν μελαγχολία την καρδιά μου τυραννάς,
σαν την αμαρτία μες στο αίμα μου κυλάς.

Θα ’θελα μια νύχτα να κοιμόμασταν μαζί,
μές στην αγκαλιά σου να με πάρεις σαν παιδί,
να ’λυωνε στη φλόγα του φιλιού μας ο καημός, πάντα με πονάει ο δικός σου χωρισμός.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

K. Θωμοπούλου,
μόλις τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου σας ¨τελευταία επιθυμία¨ και ήθελα να σας εκφράσω τις εντυπώσεις μου. Μου άρεσε πάρα πολύ κυρίως λόγο της διαφορετικότητας του καθώς δεν πρόκειται μόνο για την περιγραφή της καταστροφής της Σμύρνης, το διωγμό και τις κακουχίες αλλά πλαισιώνει και μια έντονη ιστορία δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν, αναγκάστηκαν να χωρίσουν και μετά από όλα αυτά τα χρόνια κατάφεραν να μάθουν την αλήθεια και να είναι πάλι μαζί. Με συγκίνησε πολύ. Συγχαρητήρια!

Unknown είπε...

Εξαιρετικο το βιβλιο σας κ. Θωμοπολου. Απο τα καλυτερα μυθιστορηματα που εχω διαβασει μαζι με τους "ανεκπληρωτους ερωτες". Θα ηθελα να σας ρωτησω κατι διαβαζοντας αυτες τις ιστοριες και βλεποντας και τα υπολοιπα βιβλια σας οτι αναφερονται σε προσωπικες ιστοριες ανθρωπων. Εχετε νιωσει ποτε καθως γραφεται ενα μυθιστορημα να αποτυπωνετε μεσα στα βιβλια σας προσωπικα σας βιωματα η γνωστων σας και φιλων σας η περισσοτερο αποτελουν ευρηματα της φαντασιαςς σας?

Βίκυ Αλεξοπούλου είπε...

κ.Θωμοπούλου ευχαριστούμε πολύ για τα υπέροχα βιβλία που γράφετε.Η τελευταία επιθυμία ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα.

Σταλαγματιά είπε...

Είναι χαρά μας που τελικά επιλέξατε τον δρόμο της συγγραφείς έτσι ώστε να απολαμβάνουμε εμείς τους καρπούς των προσπαθειών σας.
Έχω διαβάσει δύο από τα βιβλία σας και μου άρεσαν πολύ.
Είναι σίγουρο πως θα επεκταθώ και στα επόμενα δημιουργήματα σας.

Σας ευχαριστούμε για όσα προσφέρετε στον χώρο αυτό.
Φιλικά
Αναστασία

Tsaknaki Blogger είπε...

Καλησπέρα, πως θα μπορούσα να επικοινωνήσω με την συγγραφέα?